Ik spreek jouw taal, maar wel alleen
geschreven.
Alsof de klank van woorden ons niet ligt.
Ik spreek jouw taal, maar wel alleen
geschreven.
Letters heel mooi naast elkaar getypt.
Ik spreek jouw taal, maar krijg ze niet over
mijn lippen.
Getwijfel over hoe dat dan juist moet.
Ik spreek jouw taal, maar durf niet altijd
even goed,
uit schrik ons stilzwijgend verbond voor eeuwig te
verbreken.
Ik spreek jouw taal, maar als wij écht
communiceren,
dan loopt het af, fataal. En hoe jammer ik dat
vind.
Dan zit ik daar en ratel maar en jij, jij
staart en staart dan maar.
Ik spreek jouw taal, onuitgesproken.
Alsof alleen mijn vingers weten hoe het verder moet.
Alsof alleen mijn vingers weten hoe het verder moet.