We were formed from a small set of emotions

"Alles goed? Je bent een mooi meisje. 
Wat ik zie, dat zeg ik. Dat is alles." 

Hij krijgt mijn enige lach vandaag, misschien ook ineens die van morgen. Een wildvreemde klantenlokker ergens in een smalle straat, op weg naar het restaurant waar mijn nieuwe vrienden zitten te wachten op mij. En op eten dat ik eigenlijk niet lust. (Hoe moeilijk mag je doen in het begin? Wanneer ken je elkaar goed genoeg om je gedacht te zeggen zonder iemand die boos wordt?) Nieuwe vrienden die zelfs jonger zijn dan MiniDockx. Ze praten honderduit over hun vriendjes, over opdrachten voor school, over hoe ze niet meer zoveel uitgaan want dat ze 'het beginnen voelen'. 

(En hoe ik mij verdiepte in Japanse termen toen ze verdoken vroegen hoe oud ik was-abi? Hoe smaakt dat juist?)

Dat ik zelf mijn was doe en het gras kort moet houden, daar gaat het niet over. Dat de bokaal cornflakes zichzelf niet aanvult en ik op zondagavond écht aan de vuilniszakken moet leren denken. Dat ik zelf mijn fietsbanden moet oppompen (hoe -in hemelsnaam- HOE?) en moet oppassen wanneer ik met het strijkijzer over mijn hemd ga. Dat er geen pudding op het aanrecht staat wanneer ik thuiskom na een lange dag les. Dat dit veel te fancy avondmaal mijn weekbudget opsoupeert. En ik ben nog niet tot in de winkel geraakt.

Dat er niemand meer is om ervoor te zorgen dat ik op tijd in bed lig, daar gaat het niet over.

Mijn lippen zijn gebarsten en mijn zwarte nagellak komt los. Er zitten vegen mascara onder mijn ogen en slapen, dat lijkt voor later. Om te vermijden dat ik opnieuw badend in het zweet wakker word. Vanbinnen helemaal verfrommeld, zoals de Metro van vanmorgen onder de treinzetels de nacht probeert te overbruggen. Een dag extra overleefd.

De TL-lampen van de club aan de overkant flikkeren de stad vol lichtvervuiling en wanneer ik hem opnieuw voorbij kom, staar ik naar de grond terwijl ik vluchtig mijn haar bij elkaar bind. In de hoop dat hij mij niet herkent. Mijn elleboog voor mijn gezicht.

Niet opnieuw die vriendelijke woorden. Niet nu.

(Complimenten, ik weet niet zo goed wat ik daarmee moet.)