We all think we're going to be great

Om één of andere reden is er nooit een duidelijke lijn.

Er is nooit een ja of een nee, een goed of een slecht. Het is altijd ergens tussenin. Het kan er allemaal wel mee door, het is goed, maar niet wauw. In het begin is het allemaal perfect, we maken plannen en voornemens. We denken -hopen- dat we geweldig zullen zijn.

Het onverwachte is wat ons leven verandert. Ze zeggen altijd dat het onverwachte alles doet verbleken. De dingen zijn nog nooit zo bleek geweest.

Er is hier nog plaats bij mij, op mijn wolk. Ik hoop dat ze dat beseft. Ik hoop dat er niets zal veranderen. Ik weet dat er wel dingen zullen veranderen, maar niet veel, alsjeblieft. Ik hoop dat alles op zijn pootjes terecht komt, ook een beetje hoe zij het wil. Zodat ze haar dromen niet opgeeft.

Ik moet doorgaan, ik moet verder doen en er is geen enkele logische reden waarom zij dat niet mag doen. Weet dat ik het dan ook een beetje doe voor haar.

Later die dag gaf Hij me een Milky Way.

Niet dat het kan tellen als troost, maar het was met de beste bedoelingen.

The Ice Cream Truck, it sings no more

Lieve meneer,

Ik zou 'Jos' of 'Karel' zeggen, maar dat kan ik niet. Ik ken je alleen maar als 'onze papa' en dat zou een beetje een vreemde aanspreking zijn.

Ik weet dat wij nooit vrienden zijn geweest. Dat zou ook maar raar zijn, aangezien ik je maar één keer heb gezien. Heel snel op de luchthaven in januari, maar dat herinner jij je waarschijnlijk al niet meer. Dat maakt ook helemaal niet uit. Ik wil je gewoon heel even geruststellen.

Even zeggen dat alles hier in orde zal komen. Dat ik ervoor zal zorgen dat ze haar zotte dromen zal waarmaken. Dat ze altijd haar impulsieve, onnozele zelve zal zijn. Dat ze zal doen waar ze zin in heeft, zoals ze altijd gedaan heeft. Dat ze vertrekt wanneer ze er zin in heeft, om heel even terug te komen en dan ergens anders kindjes te gaan helpen. Misschien is het niet meteen voor nu, maar ik zal ervoor zorgen dat ze dat niet vergeet. Dat ze later kan doen alsof er nooit iets veranderd is.

Ik weet dat wij onder ons twee altijd alles platrelativeren, dat wij lachen met dingen waar 'men' eigenlijk niet mee lacht, dat wij leven van elkaars leedvermaak. Hoe onrespectvol dat ook mag overkomen, besef dat dat allesbehalve het geval is. Weet dat zo'n lichte kijk op de zaak alles in perspectief brengt.

Ik wil gewoon even kwijt dat ik voor haar zal zorgen. Wat er ook gebeurt. Ik hou een oogje in het zeil, van op een grote afstand. Ze zal het misschien niet altijd door hebben, maar ik zal er zijn.

Stiekem is ze een stukje opgelucht, al zal ze dat nooit durven toegeven, zelfs niet tegenover zichzelf. Stiekem is ze een beetje boos, omdat je alles nu in de war brengt. Dit was niet de afspraak, weet je wel?

Ze zijn zo plots heel erg volwassen moeten worden.

Het is allemaal zo echt nu. Zoals de grote mensen.

Vanaf nu rijdt zij rond met jouw auto.

Vanaf nu wonen zij in jouw huis, alleen.

Met een lief klein katje ook, vanaf nu.

Je had niet liever gewild, waarschijnlijk.

Behalve dat katje dan.

Voor Sab.

Omdat ik niet meer kan doen dan er voor je zijn.