Winter (what we never were after all)

Tijd. Ik heb tijd nodig. Tijd om op zoek te gaan naar wat fout gelopen is. Tijd om te begrijpen. Tijd om te aanvaarden. Tijd om te vergeten. Tijd om door te spoelen, zodat het allemaal voorbij is. Ik vroeg aan China om mijn tijd door te spoelen. Ze kunnen daar alles tegenwoordig, maar mijn tijd doorspoelen, nee, dat lukte niet. Niet veel later vond ik zelf de oplossing. Geloof het of niet, maar deze keer heb ik geluk.

Ik woon op de vijfde verdieping. Naar Chinese normen is dat zelfs de zesde. Aangezien tijd op een hoger gelegen punt sneller gaat dan op een lager gelegen punt, kan ik dus de tijd doorspoelen door mij op te sluiten, voor een tijdje. Tegen dan is alles weer terug zoals het hoort en kan ik weer buitenkomen. Echt, dankjewel Einstein. Misschien moet ik als tegenprestatie maar wetenschappen gaan studeren. Wie weet wat ik nog allemaal ontdek. Wie weet wat een held ik zou kunnen zijn!

Vandaag was de dag waarop ik mijn daimtaartjes beugegeten ben. Morgen de dag waarop ik mijn labiliteit verlies en volgende week de week waarin ik eindelijk opgroei. Misschien.

Binnenkort ben ik weer helemaal fancy en fabulous.

Geef me nog even. Heel even.