Huilen op de Kermis

ManManMan houdt eindelijk even z'n MondMondMond.

Het licht gaat uit in de zaal.
Ze doet het konijn aan.
De Wereld geeft licht in een donker Oud België.

Zo stiekem toch een beetje zenuwachtig. Ja ik weet het, ik kan er niks aan veranderen, ik heb er geen invloed op, het heeft niets met mij te maken. Maar toch. Ze zijn zo goed, meneer. Zo anders. Zo speciaal. Zo authentiek, zo ongelofelijk speels en zo geweldig echt.

Ik ben fan, inderdaad.

Over de jas, de kermis en de kleuterklas.

Toen uw geluk nog 't geluk van ne kleuter was.

Het Publiek kwam en zag dat het heel erg goed was. Net zoals Jan, die vond dat ook. Al werd het in zijn plaats beslist. Maar hij zou ongetwijfeld trots geweest zijn. Ik ook trouwens. Fier als een gieter.